اماره فراش در حقوق مدنی ایران

_{^{اماره و قاعده فراش (ماده 1158 قانون مدنی)}}

• اماره فراش به این مساله اشاره دارد: فرزندی که از زن شوهر دار متولد شده است، از آن شوهر است.
• فرزندی که در نتیجه یک رابطه مشروع و قانونی به وجود می آید، یقینا متعلق به شوهر است.
• نقش این قاعده زمانی بیشتر به چشم می خورد که شکی حاصل می شود مبنی بر اینکه زن از همبستری با شوهری غیرشرعی صاحب فرزند شده و این فرزند متعلق به همسر شرعی او نمی شود.
• در صورت بروز این شک می توان به این قاعده استناد کرد و طفل متولد شده را منتسب به همسر شرعی زن دانست.
• پیوند زناشویی پیوندی مورد احترام است. بنابر این این شک نباید خدشه ای در آن وارد سازد و اماره فراش به عنوان یک اماره قانونی معتبر مانع از خدشه به رابطه زوجیت می شود.
• از طریق اماره فراش می توان رابطه نسبی را نیز اثبات کرد و کسی که در اثبات نسب به اماره فراش استناد می کند نیازی به اثبات وقوع نزدیکی ندارد، چرا که وجود نکاح، قرینه بر وقوع نزدیکی است و با اثبات رابطه زوجیت مفروض می شود مگر آنکه خلاف آن ثابت شود
• اماره فراش در صورتی معتبر است که ناشی از نزدیکی بعد از نکاح باشد. زیرا اماره فراش در روابط نامشروع اعتبار ندارد.
• قانونگذار نیز در ماده 1158 قانون مدنی به اماره فراش پرداخته و مقرر می دارد: " طفل متولد در زمان زوجیت ملحق به شوهر است مشروط بر اینکه از تاریخ نزدیکی تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بیشتر از نه ماه نگذشته باشد."

• جهت مشاوره و اخذ راهنمایی از وکیل متخصص دعاوی خانواده اینجا کلیک کنید.
• جهت اطلاع و آگاهی از کاربرد تامین دلیل در رویه قضایی ومفهوم آن اینجا کلیک کنید.

​

مطاللعه مطالب مرتبط:

1- نمونه دادخواست و رای تأمین دلیل

2- دلیل و تحصيل دليل در امور کیفری و مدنی

3- صلاحیت دادگاه خانواده در رسیدگی به دعاوی خانواده

4- سوگند و قسم به عنوان دلیل برای اثبات دعوا

5- شرایط دعوای نفی ولد و نفی نسب