_{^{نحوه برخورد و جلوگیری از دخالت خانواده شوهر در تربیت فرزند}} 

• تربیت فرزندان عبارت است از پرورش جسمی، عقلی، اخلاقی، عاطفی و اجتماعی کودک و همچنین نگاهداری طفل توسط کسانی که قانون مقرر داشته است.
• تربیت فرزندان در مواد 1104 و 1178 قانون مدنی پیش بینی گردیده است.
• ماده 1104 مقرر می دارد زوجین باید در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد خود به یکدیگر معاضدت نمایند.
• همچنین به موجب ماده 1178 قانون مدنی ابوین مکلف هستند که در حدود توانائی خود به تربیت اطفال خویش بر حسب مقتضی اقدام کنند و نباید آنها را مهمل بگذارند.
• بنابراین تربیت فرزند تکلیف پدر و مادر است وپدر و مادر در عین حال که حق انتخاب شیوه تربیت فرزند خود را دارند مکلفند او را چنان تربیت کنند که مهمل نماند. در صورت بروز اختلاف میان پدر و مادر در تربیت فرزند باید مصلحت طفل در نظر گرفته شود.
• همچنین در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1381 حفظ سلامت جسمانی، روانی و اخلاقی کودک و حق او بر آموزش از مؤلفه های تربیت به شمار می آید و در مواد 2 و 4 این قانون برای متخلف از این حقوق ضمانت اجرای کیفری در نظر گرفته شده است. 
• در رابطه با تنبیه کودکان باید گفت به موجب بند ت ماده ی 158 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 اقدامات والدين و اولياء قانوني و سرپرستان صغار و محجورين كه به منظور تأديب يا حفاظت آن ها انجام شود مشروط به اينكه اقدامات مذكور در حد متعارف، تأديب و محافظت باشد جرم محسوب نمي شود.
• بنابراین، به موجب این ماده تنبیه کودکان مقید به دو مورد شده است:

1- اقدامات والدين به منظور تأدیب یا حفاظت باشد
2- اقدام در حد متعارف تأدیب و محافظت باشد

• لازم به ذکر است که حد متعارف با مراجعه به عرف مشخص خواهد گردید. ماده ی 1179 قانون مدنیی نیز در این باره مقرر می دارد که ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی باستناد این حق نمیتوانند طفل خود را خارج از حدود تادیب تنبیه نمایند.  

_{^{پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص دخالت خانواده شوهر}}

♦  در رابطه با پرسشی که در مورد دخالت خانواده شوهر در تربیت فرزند مطرح نمودید باید گفت تربیت فرزند حق و تکلیف ابوین است و هیچ شخص دیگری اجازه ی دخالت در تربیت طفل را ندارد. به همین خاطر نیاز به اقدام خاصی از جانب شما نبوده و در حقیقت مشکل شما راهکار حقوقی ندارد، بهتر است به یک روانشناس مشاور خانواده مراجعه کنید.

_{^{مستندات قانونی - وضعیت حقوقی دخالت در تربیت فرزند}}

ماده ۱۱۰۴  قانون مدنی
زوجین باید در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد خود به یکدیگر معاضدت نمایند.

ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی
نگاهداری اطفال هم حق و هم تکلیف ابوین است.

ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی
برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.
تبصره - بعد از هفت سالگی درصورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.

ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی
اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است مبتلا به جنون شود یا با دیگری شوهر کند حق حضانت با پدر خواهد بود.

ماده ۱۱۷۱ قانون مدنی
در صورت فوت یکی از ابوین حضانت طفل با آنکه زنده است خواهد بود هر چند متوفی پدر طفل بوده و برای او قیم معین کرده‌ باشد.

ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی
هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنها است از نگاهداری او امتناع کند در صورت امتناع یکی از ابوین‌ حاکم باید به تقاضای دیگری یا به تقاضای قیم یا یکی از اقرباء و یا به تقاضای مدعی‌العموم نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده او‌ست الزام کند و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین کند.

ماده ۱۱۷۳ قانون مدنی
هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضائی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند.
موارد ذیل از مصادیق عدم مواظبت و یا انحطاط اخلاقی هر یک از والدین است:
۱) اعتیاد زیان آور به الکل، مواد مخدر و قمار.
۲) اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء.
۳) ابتلا به بیماریهای روانی با تشخیص پزشکی قانونی.
۴) سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء، تکدی گری و قاچاق.
۵) تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی
در صورتی که به علت طلاق یا به هر علت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت‌ حضانت او نمیباشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه ‌است

ماده ۱۱۷۵ قانون مدنی
طفل را نمیتوان از ابوین و یا از پدر و یا از مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی.

ماده ۱۱۷۶ قانون مدنی
مادر مجبور نیست که به طفل خود شیر بدهد مگر در صورتی که تغذیه طفل به غیر شیر مادر ممکن نباشد.

ماده ۱۱۷۷ قانون مدنی
طفل باید مطیع ابوین خود بوده و در هر سنی که باشد باید به آنها احترام کند.

ماده ۱۱۷۸ قانون مدنی
ابوین مکلف هستند که در حدود توانائی خود به تربیت اطفال خویش بر حسب مقتضی اقدام کنند و نباید آنها را مهمل بگذارند.

ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی
ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی باستناد این حق نمیتوانند طفل خود را خارج از حدود تادیب تنبیه نمایند.

ماده ۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان
هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه‌جسمانی یا روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد‌ ممنوع است.

ماده ۴ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان
هرگونه صدمه و اذیت و آزار و شکنجه جسمی و روحی کودکان و نادیده‌گرفتن عمدی سلامت و بهداشت روانی و جسمی و ممانعت از تحصیل آنان ممنوع و‌ مرتکب به سه ماه و یک روز تا شش ماه حبس و یا تا ده میلیون (۱۰۰۰۰۰۰۰) ریال جزای‌ نقدی محکوم می‌گردد.

ماده ۱۵۸ قانون مجازات اسلامی
علاوه بر موارد مذکور در مواد قبل، ارتکاب رفتاری که طبق قانون جرم محسوب می شود، در موارد زیر قابل مجازات نیست:
الف- در صورتی که ارتکاب رفتار به حکم یا اجازه قانون باشد.
ب- در صورتی که ارتکاب رفتار برای اجرای قانون اهم لازم باشد.
پ- در صورتی که ارتکاب رفتار به امر قانونی مقام ذی صلاح باشد و امر مذکور خلاف شرع نباشد.
ت- اقدامات والدین و اولیای قانونی و سرپرستان صغار و مجانین که به منظور تادیب یا حفاظت آنها انجام می شود، مشروط بر اینکه اقدامات مذکور در حد متعارف و حدود شرعی تادیب و محافظت باشد.
ث- عملیات ورزشی و حوادث ناشی از آن، مشروط بر اینکه سبب حوادث، نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد و این مقررات هم مغایر موازین شرعی نباشد.
ج- هر نوع عمل جراحی یا طبی مشروع که با رضایت شخص یا اولیاء یا سرپرستان یا نمایندگان قانونی وی و رعایت موازین فنی و علمی و نظامات دولتی انجام می شود. در موارد فوری اخذ رضایت ضروری نیست.

پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما